อ ปัจจัย : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 48 / 72

ประโยค - วิสุทธิมรรคนเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๒๒๔ สุ่งขาวทองหลายมีเพราะปัจจัยคือวิสิษา ตตตา (ความมีเพราะปัจจัย อย่างนั้น) อย่างนี้แลต้องใด วิสิษา (ความไม่มีที่จะไม่มีเพราะ ปัจจัยอย่างนั้น) อย่างนี้แลต้องใด อ

ในบทนี้กล่าวถึงความเป็นปัจจัยในธรรมว่าทุกอย่างเกิดขึ้นได้เพราะปัจจัยต่างๆ ส่งผลต่อกันและกัน โดยแยกแยะความสำคัญของแต่ละปัจจัย เช่น อวิสิษฏตาและอนัญญถฏตา ที่แสดงถึงความสัมพันธ์ของปัจจัยที่ทำให้ธรรมเกิดห

ประโยค - วิถีธรรมครอบแผ่ คด ตอน ๑ - หน้าที่ 230 กล่าวเหตุของปัจจธรรมทั้งหลายมือวิชาเป็นต้น ที่จริงปัจจธรรมทั้งหลายมือวิชาเป็นต้นนั้นเอง พระผู้พระภาคเจ้าตรัสว่าเป็นตัวเหตุ โดยนิพพานว่า 'เพราะเหตุนี้นั

เนื้อหานี้กล่าวถึงการอธิบายปัจจธรรมและปฏิสมุทยาที่มีความสำคัญในกระบวนการเข้าใจธรรมะ โดยอ้างอิงถึงคำตรัสของพระผู้พระภาคเจ้า ซึ่ง asserted ว่าทุกสิ่งมีเหตุและปัจจัยตามธรรมชาติ และการเกิดขึ้นของปัจจัยนั้

ประโยค - วิชาภิญญาณตอน 3 หน้า 231 จริงอยู่กลุ่มธรรม (ปัจจุบันนี้คือที่เป็นผล) อันนี้ไป (คือกิฏจึ่ง) เพราะกลุ่มปัจจัยอันนี้ใด ในกลุ่มธรรมนันต์มีแต่ก็ทั้งหลายประสงค์เอา ว่าปัจจัยสมบูรณ์นี้เป็น 2 ส่วน ขย

ในบทนี้เสนอความสำคัญของกลุ่มธรรมที่เป็นปัจจัยในการสร้างความสุขและประโยชน์ในชีวิต โดยอธิบายถึงการเกิดขึ้นของกลุ่มธรรมที่มีการเชื่อมโยงกันและเกิดขึ้นด้วยกันอย่างเหมาะสม ทำให้เกิดความสมบูรณ์ โดยส่วนแรกกล

ประโยค - วิถีธรรมครสเปลภ ค ๑ หน้า ๑ 233 กลุ่มปัจจัยนี้ อายัติกันและกัน (เป็นเหตุร่วม) ยังธรรมทังหลาย (ที่เป็นผลของตน) ให้เกิดขึ้นเสมอ กันและด้วยกัน เหตุใด แม้เพราะเหตุนี้ กลุ่มปัจจัยนี้ พระมุณเจ้าจึง

บทความนี้กล่าวถึงกลุ่มปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กันในการทำให้ธรรมต่าง ๆ เกิดขึ้น โดยพระมุณเจ้าฯ ได้ตรัสถึงความสำคัญของการอายัติกันและกัน ซึ่งเป็นเหตุร่วมในการทำให้ธรรมต่าง ๆ เกิดขึ้นด้วยกันอย่างสม่ำเสมอ

ประโยค - วิถีธรรมเริ่มแปลกกว่า ตอน ๑ - หน้าที่ 235 จักมีแต่ไหนเล่า คำว่า "ด้วยยบทั้งสอง" เป็นต้น ความว่า ความถูกต้องนี้คือ มัชฌิมาปฏิปทา (ทางกลาง) ความเละเสียว่าจะ "ผู้เป็นนั่น ผู้ นั้น ได้รับผล (คือ

บทความนี้เน้นการเข้าใจถึงมัชฌิมาปฏิปทาและปฏิวาสมานในด้านธรรม โดยอภิปรายถึงธรรมที่เกิดขึ้นจากปัจจัยต่าง ๆ และความไม่แน่นอนของสิ่งที่มนุษย์กระทำ ซึ่งถูกนำเสนอในแนวคิดของพระพุทธเจ้า การวิเคราะห์นี้ส่งเสร

ประโยค - วิชาธรรมะเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๒๓๘ นั่น ทรงแสดงแต่ปลายขอบรัง้นบ้าง แต่กลางมาถึงขอบรัง้นบ้าง จุดความ (ซัก) เอาเวลัยแห่งคนหาเวลัย ๔ คนจะนั้น [แสดงแต่ปลายถึงปลาย] เหมือนอย่างว่า ในคนหาเวลัย ๔ คน คน

ในบทนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมเกี่ยวกับการเข้าถึงปิโมกข์ทั้งจากปลาย ขอบ หรือต้นขอบ ขึ้นอยู่กับการเข้าใจและการใช้งานของผู้ศึกษาอย่างเช่นในกรณีของคนหาวัลย์ ๔ คนที่มีวิธีการตัดและนำไปใช้งานที่แตกต

ประโยค - วิถีมีกรรมเปล่า คด คาถา ๑ - หน้าที่ 239 มันเข้าที่ปลายและจับเอามดจนถึงโคน โดยสาวไปแต่ปลายนั้นแหละ นำไปใช้งานฉินใด พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ฉันนั้น ทรงแสดงปฏิสนธิสมบูรณ์ ตั้งแต่ปลายไปจนถึงต้นว่ “ถึ

เนื้อหานี้กล่าวถึงความสำคัญของธรรมะที่มีปัจจัยคือชาติ พระผู้มีพระภาคเจ้าแสดงถึงการสะสมและการเข้าใจถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องในชีวิต การดำรงอยู่ของธรรมมะมีความสอดคล้องกับปัจจัยต่าง ๆ เช่น ชาติ และวิศษฏา เร

ประโยค - วิสุทธิธรรมนลกานปลด ภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้าที่ ๒๔๖ โดยอรรถก็คือบันเป็นต้นเหตุแห่งอิทธิพลของธรรม เป็นความที่มีอิทธิพลในธรรมชาติซึ่งชื่อวิชาคือ (ทำอรรถแห่งอิทธิพลบันให้ปรากฎ) (๕) ธรรมชาติใด สัตว์ดั

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงอิทธิพลของธรรมชาติที่ส่งผลต่อสัตว์ในสงสาร โดยมุ่งเน้นไปที่ธรรมชาติที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับบริบทของบัญญัติธรรม เช่น อวิชา ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการปิดบังและการสืบค้นทางจิตและอารมณ์ของวิ

ประโยค - วิชาชีพกรรมเปล่า ภาค ๑ ตอนที่ ๑ หน้า ๒๔๗ อย่างหนึ่ง อธิษฐานวา - ผู้อธิษฐานเป็นอรรถแห่งปัจจัยพทธ์ วิชาชาด้วย วิชาชานั้นเป็นปัจจัยด้วย เหตุนี้จึงชื่อ วิชาชา-ปัจจัย (แต่วามวิชาชาปัจจัย) (บทว่า

คำว่า 'วิชาชา' และ 'สังขาร' มีความหมายลึกซึ้งในศาสตร์ของกรรม ซึ่งวิชาชาเป็นปัจจัยในการสร้างสังขารทั้งหลาย โดยมีหมวดหมู่ต่าง ๆ เช่น บุญฤักสังขาร อนุญฤาณสังขาร และเมนซากสังขาร อธิบายถึงการแต่งแต้มของธรร

ปัจจัยนั้น ดังนี้ ในบททั้งปวงก็มีนี้ คำว่า “เธอ” เป็นคำชี้ขึ้นที่แสดงมาแล้ว ด้วยคำว่า “นั้น” แสดง ว่า ปัจจุบันธรรมหลายเกิดขึ้นเพราะปัจจัยธรรมมีวิชชาเป็นต้นนั้น เองเป็นเหตุ หาใช่เกิดขึ้นเพราะพระอิทธิบา

เนื้อหาพูดถึงปัจจัยที่ทำให้เกิดธรรม หลายเกิดจากวิชชาและอวิชชา รวมถึงความหมายของคำที่สำคัญในบทเรียนนี้ เช่น คำว่า 'เธอ', 'ทุกขบุญสุด', และ 'สุขโย' ที่เป็นการชี้ให้เห็นถึงสภาพของทุกข์และสุข รวมถึงการวิเ

ประโยค - วิทยาธรรมภาค ๓ ตอนที่ 254 อุคุส องง มี ๒ โดยเป็นปริตะ มหาคตะ เป็นหนึ่ง มัชฌิมะ เป็นมังฉัตตะ สมมตนะ เป็นนิยตะ อนันตะ มี ๓ อย่าง โดยความเป็น อภิสงฆะ มีภูติญาณสงสารเป็นต้น มี ๑ อย่าง โดยให้เป็นไ

บทเรียนนี้เกี่ยวกับการสำรวจประเภทต่างๆ ของวิญญาณและนามรูป โดยแสดงให้เห็นถึงการอธิบายที่หลากหลายเกี่ยวกับกำเนิด สัตว์และพฤติกรรมที่มีความสัมพันธ์กับวิญญาณและกรรม โดยใช้หมวดหมู่และลักษณะเฉพาะในแต่ละประเ

ประโยค - วิญญาณกรรมเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๒๖๔ ความว่า ไม่ปฏิเสธธรรม (ที่เป็นเหตุ) นั่นเป็นไป เหตุ ฯ ธรรม (ที่เป็นเหตุ) นั่นจึงชื่อว่าปัจจัย มีคำอธิบายว่า อันธรรม (ที่เป็นผล) ใด อายี่ คือไม่ปฏิเสธซึ่งธรรม

เนื้อหาได้อธิบายถึงการไม่ปฏิเสธธรรมที่เป็นเหตุ ว่าธรรมใดที่เกิดขึ้นสามารถเรียกได้ว่าปัจจัยแห่งธรรมที่เป็นผล พร้อมทั้งเข้าใจว่าปัจจัยที่อุดหนุนมีการเชื่อมโยงกับเหตุและผลในทางธรรม รวมถึงความหมายของปัจจั

ประโยค - วิชชาธรรมกวนเปล่า กาต ตอน ๓ หน้าที่ 265 แต่ก็มีใช้ไม่เป็นปัจจัย สมพระล่าว่า "เหตุ เป็นปัจจัยโดยเป็นเหตุ-ปัจจัย แห่งธรรมทั้งหลายที่สัมปุญกันเหตุ และแห่งรูปทั้งหลายที่มิ เหตุนี้เป็นสมุจฐาน" ดั

ในบทนี้กล่าวถึงการพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและปัจจัยที่ส่งผลต่อธรรมทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของอุปกูลและความเป็นกุศล การอ้างอิงจากพระบาลีได้ถูกนำมาพิจารณาถึงการเกิดขึ้นและการเจริญเติบโตข

ประโยค - วิถีธรรมเราปท. ภาค ๑ ตอนที่ 267 แห่งจิตเจตสิกทั้งหลายทั้งปวง บัณฑิตพึงรำลึกว่า ชื่อว่าอารมมนปัจจัย [แก่อธิปิติปัจจัย] ธรรมผู้อดหนุนโดยความเป็นใหญ่ ชื่อว่าอธิปิจฉัย อธิปิติ-ปัจจัยนั้นมี ๒ อย่า

ในบทนี้เสนอแนวคิดเกี่ยวกับอารมมนปัจจัยและอธิปิติปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตเจตสิก โดยอธิบายว่ามีองค์ประกอบอย่างไร และความสำคัญของฉันทะ วิริยะ จิตตะและวิงสาเป็นอธิปปัจจัยในการพัฒนาธรรมด้านจิตใจที่มีความสำคัญใ

ประโยค - วิชาธรรมะบันปลุก ภาค 3 ตอนที่ 270 ระหว่างแห่งธรรมเหล่นั้นไม่มี เหตุนี้ ธรรมเหล่านั้นจึงชื่อ อนันตะ (ไม่มีมีระหว่าง) ธรรมเหล่านั้น ชื่อว่าอนันตระอย่างดี เพราะไม่มีหยุดจะจัด เหตุนี้ ธรรมเหล่

บทเรียนในภาคนี้เน้นเรื่องธรรมในแง่ของสหชาติปัญจัยซึ่งเกิดขึ้นอย่างไม่มีระหว่าง การศึกษาเรื่องธรรมเหล่านี้ช่วยให้เข้าใจถึงอำนาจของธรรมชาติและการเกิดขึ้นที่แสดงว่าธรรมจะแยกย่อยตามประเภทที่จะมีประโยชน์ใน

ประโยค - วิภัชธรรมหรือปลก ดูด ค ตอนที่ 271 ปัจจัยโดยเป็นสหประชาปัจจัซึ่งกันและกัน จิตและเจตสิกธรรมทั้งหลาย เป็นปัจจัยโดยเป็นสหประชาปัจจัซึ่งมีองค์ประกอบ หลาย ธรรมรูปทั้งหลาย เป็นปัจจัยโดยเป็นสหประชาปั

บทนี้พูดถึงวิภัชธรรมและบทบาทของจิตและเจตสิกธรรมที่มีความสัมพันธ์และเชื่อมโยงกันอย่างลึกซึ้ง โดยกล่าวถึงอัญญญปัจจัซและนิสสัปัจจัซ ว่ามีการสนับสนุนกันในการทำงานร่วมกัน และอธิบายถึงการเข้าใจในธรรมที่ไม่จ

ประโยค - วิจารณ์ธรรมเปล่า ๆ คาด คาถา ๑ ในอารมณ์นั้น จิตและเจตสกทั้งหมดทำอารมณ์ใดให้เป็น ที่หนักเกิดขึ้น อารมณ์นั้น โดยนิยมกันเป็นอารมณ์มีกำลังในบรรยา อารมณ์แหล่านั้น ด้วยประการดังกล่าวมา ความต่างกันแห

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงการวิเคราะห์อารมณ์และความแตกต่างของอารมณ์ที่เกิดจากจิตและเจตสิก โดยเน้นที่อารมณ์ที่เป็นเหตุให้เกิดความหนักและอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับกุศล ความแตกต่างของอารมณ์เหล่านี้ถือเป็นปัจจัยที่

ประโยค- วิถีธรรมรรเปล่า กาล ที่ ตอน ๑ หน้า ที่ 275 ที่ควรแก่คำดับของตน ๆ ให้เป็นไป (ส่วน) ความเป็นอนัฐรูปนิสัย พึงทราบโดยความที่ถอดคงก่อนเป็นเหตุมีคำลำ้กัน ในอั้นจิตคงหลังให้ เกิดขึ้น เพราะอันความเ

เนื้อหานี้กล่าวถึงการทำความเข้าใจเกี่ยวกับอนุตรนิสัยและปฏุปนิสัยในสัญญาแห่งจิต โดยอธิบายถึงความสำคัญของธรรมที่ทำให้เกิดจิตที่สามารถดับทุกข์ได้ การวิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างธรรมทั้งสองนี้ทำให้เข้าใจได

ประโยค- วิญญาณธาตุ และแห่งธรรมทั้งหลายอันสัมปุญกับจักรวัญธาตุ นั้น สังทายตนะ ---- คันธายตนะ ---- สายตนะ ---- โผฏฐัพพายตนะ เป็น ปัจจัยโดยเป็นปัจจัยแป็นแห่งกิจกิรณ์ธาตุ และแห่งธรรมทั้งหลาย อันสัมปุญกับก

เนื้อหานี้กล่าวถึงวิญญาณธาตุและปัจจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง ทั้งสังทายตนะ คันธายตนะ และมโนธาตุ ซึ่งมีส่วนสำคัญในการดำเนินชีวิตและการประพฤติตามหลักธรรมในพุทธศาสนา การศึกษาปัจจัยเหล่านี้ช่วยให้เราเข้าใจการ

ประโยค - วิถีธรรมประกอบ 3 ตอน 1 - หน้าที่ 287 ประการ ปฏิจจา ว่าเป็นอย่างไร? วิถีธรรมก็อธิบายเป็น ปัจจัย (แห่งบุญกิริยาสังขาร) โดยหลายประกาศคือ ในกลที่เจตสิกม รายละเอียดปรากฎวิภาคก็ดี มิฬเป็นปัจจัยโดย

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับวิถีธรรมและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับบุญกิริยาสังขาร โดยเจาะลึกถึงการทำวิชาชและปัจจัยที่มีผลต่อความรู้ การทำบาป และวิเคราะห์อุปนิสัยปัจจัยในชีวิต รวมถึงความสำคัญของวิชชาในความเป็นป